در اصل ۵۰ قانون اساسی آمده است:

«در جمهوری‏ اسلامی، حفاظت‏ محیط زیست‏ که‏ نسل‏ امروز و نسل‌های‏ بعد باید در آن‏ حیات‏ اجتماعی‏ رو به‏ رشدی‏ داشته‏ باشند، وظیفه‏ عمومی‏ تلقی‏ می‏شود.

از این‏ رو فعالیت‌های‏ اقتصادی‏ و غیر آن‏ که‏ با آلودگی‏ محیط زیست‏ یا تخریب‏ غیر قابل‏ جبران‏ آن‏ ملازمه‏ پیدا کند، ممنوع‏ است.»

متن ماده ۶۶ قانون آیین دادرسی کیفری (اصلاحی ۲۴/۰۳/۱۳۹۴):

سازمان‌های مردم نهادی که اساسنامه آنها در زمینه حمایت از اطفال و نوجوانان، زنان، اشخاص بیمار و دارای ناتوانی جسمی یا ذهنی، محیط زیست، منابع طبیعی، میراث فرهنگی، بهداشت عمومی و حمایت از حقوق شهروندی است، می‌توانند نسبت به جرائم ارتکابی در زمینه‌های فوق اعلام جرم کنند و در تمام مراحل دادرسی شرکت کنند.

تبصره ۱ (اصلاحی ۲۴/۰۳/۱۳۹۴) – در صورتی که جرم واقع شده دارای بزه دیده خاص باشد، کسب رضایت وی جهت اقدام مطابق این ماده ضروری است. چنانچه بزه دیده طفل، مجنون یا در جرائم مالی سفیه باشد، رضایت ولی، قیم یا سرپرست قانونی او أخذ می‌شود. اگر ولی، قیم یا سرپرست قانونی، خود مرتکب جرم شده باشد، سازمان‌های مذکور با أخذ رضایت قیم اتفاقی یا تأیید دادستان، اقدامات لازم را انجام می‌دهند.

تبصره ۲ – ضابطان دادگستری و مقامات قضائی مکلفند بزه دیدگان جرائم موضوع این ماده را از کمک سازمان‌های مردم نهاد مربوطه، آگاه کنند.

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۰/۱۱/۱۳۹۵) – سازمان‌های مردم نهاد در صورتی می‌توانند از حق مذکور در ماده (۶۶) قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۴ /۱۲ /۱۳۹۲، استفاده کنند که از مراجع ذی صلاح قانونی ذی‌ربط مجوز أخذ کنند و اگر سه بار متوالی اعلام جرم یک سازمان مردم نهاد در محاکم صالحه به‌طور قطعی رد شود، برای یکسال از استفاده از حق مذکور در ماده (۶۶) قانون ذکر شده، محروم می‌شوند.

تبصره ۴ (الحاقی ۲۴/۰۳/۱۳۹۴) – اجرای این ماده با رعایت اصل یکصد و شصت و پنجم (۱۶۵) قانون اساسی است و در جرائم منافی عفت سازمان‌های مردم نهاد موضوع این ماده می‌توانند با رعایت ماده (۱۰۲) این قانون و تبصره‌های آن تنها اعلام جرم نموده و دلایل خود را به مراجع قضائی ارائه دهند و حق شرکت در جلسات را ندارند.

با تکیه بر این ظرفیت قانونی، خانه فعالین محیط زیست با همکاری وکلای همکار، گزارش تخلفات محیط زیستی را از طریق مراجع ذیربط پیگیری میکتد

آلودگی آب چیست؟

آلودگی آب به وضعیتی اشاره دارد که باعث تغییر در کیفیت و ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آب ‌شود.

آلودگی آب می‌تواند ناشی از منابع مختلفی نظیر صنایع، فاضلاب صنعتی و فاضلاب خانگی، کشاورزی، زباله‌ها و تخلیه مواد شیمیایی باشد.

مصادیق آلودگی آب عبارتند از:

• آلودگی شیمیایی: وجود مواد آلاینده شیمیایی در آب، نظیر فلزات سنگین (مانند جیوه، سرب و روی)، مواد آلی که از فاضلاب‌ها و کودها نشأت می‌گیرند، مواد شیمیایی صنعتی مانند عناصر سمی و رنگ‌ها، و سموم کشاورزی با روانابها به آبخان‌ها و رودخانه‌ها منتقل می‌شوند.

• آلودگی بیولوژیکی: حضور میکروارگانیسم‌ها همچون باکتری‌ها، ویروس‌ها و عفونت‌های مشترک که از فاضلاب صنعتی و فاضلاب خانگی به آب وارد می‌شوند. اینها موجب انتقال بیماری‌ها به انسان‌ها و حیوانات می‌شوند.

• آلودگی فیزیکی: شامل تغییر در طبیعت فیزیکی آب نظیر رنگ، طعم، بو و درجه بخارشدگی، که ممکن است به علت استفاده نامناسب از آب یا تاثیرات طبیعی مانند رسوبات یا تغییرات فیزیکی دیگر رخ دهد.

آلودگی آب می‌تواند عوارض جدی برای سلامت انسان‌ها، حیوانات آبزی و نظام اکولوژیکی آبی داشته باشد. همچنین، منابع آب طبیعی برای شیرین‌کردن آب‌، آبیاری و استفاده در صنایع نیاز به حفاظت دارند. بنابراین، کنترل و پیشگیری از آلودگی آب، از اهمیت بسیاری در حفظ منابع آب و حراست از محیط زیست برخوردار است.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق آلودگی آب ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

آلودگی خاک چیست؟

آلودگی خاک به وضعیتی اطلاق می‌شود که باعث تغییر و نشتی در ترکیب و ویژگی‌های طبیعی خاک شده و بر کیفیت خاک، محصولات کشاورزی، بهداشت عمومی و محیط زیست تأثیرگذار باشد. آلودگی خاک ممکن است از منابع مختلفی نظیر صنایع، کشاورزی، فاضلاب، پسماند، مواد شیمیایی و زباله‌ها ناشی شود.

مصادیق آلودگی خاک شامل موارد زیر می‌شود:

• آلودگی زیستی: وجود باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها که می‌توانند بهداشت انسان و حیوانات را به خطر بیندازند. مثال: آلودگی خاک با فاضلاب صنعتی یا خانگی که حاوی میکروب‌ها و آلودگی‌های زیستی است.

• آلودگی شیمیایی: عرضه و استفاده نادرست از مواد شیمیایی و زهکشی‌های صنعتی که ممکن است سمی بوده و باعث آلوده شدن خاک شوند. نمونه‌ها شامل فلزات سنگین (مانند سرب، جیوه و کادمیوم)، آلودگی از کودها و سموم کشاورزی، محصولات نفتی و ترکیبات آلی شیمیایی است.

• آلودگی فیزیکی: وقوع تغییرات فیزیکی در خاک، مانند کاهش نفوذپذیری و تغییر ساختمان خاک به علت فشار و گرما. این ممکن است منجر به خشک شدن، تشدید فرسایش خاک و تغییرات در رشد گیاهان شود.

• آلودگی حرارتی: تغییرات دما و افزایش حرارت ناشی از فعالیت‌های صنعتی و تولیدی ممکن است باعث تغییر مشخصات خاک شده و گیاهان را تحت تأثیر قرار دهد.

آلودگی خاک می‌تواند اثرات منفی زیادی روی زندگی در مناطق مختلف داشته باشد. به همین دلیل، کنترل و پیشگیری از آلودگی خاک، اهمیت زیادی برای حفظ بهداشت عمومی و حفاظت از محیط زیست دارد.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق آلودگی خاک ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

آلودگی هوا چیست؟

آلودگی هوا به وضعیتی اطلاق می‌شود که آلاینده‌های شیمیایی، فیزیکی یا بیولوژیکی به جریان هوا اضافه می‌شوند و کیفیت هوا را تحت تاثیر قرار می‌دهند، به طور معمول میزان آن طبق استانداردها و معیارهایی تعیین می‌شود. آلودگی هوا می‌تواند به صورت موقتی و مکانیکی یا به صورت مداوم و پایدار در یک منطقه یا مناطق گسترده به وجود بیاید.

منابع آلودگی هوا به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

منابع نقطه‌ای و منابع سطحی.

1- منابع نقطه‌ای شامل صنایع، نیروگاه‌ها، خودروها و فاکتوری‌های مشابه هستند که آلاینده‌ها را در یک نقطه خاص به جریان هوا اضافه می‌کنند.

2- منابع سطحی(گسترده) شامل زمین‌های کشاورزی، ساخت و ساز، آتش‌سوزی جنگل و ترافیک با حجم زیاد می‌باشند که آلاینده‌ها را در یک منطقه گسترش می‌دهند.

مصادیق آلودگی هوا:

مصادیق آلودگی هوا شامل آلاینده‌های مختلف است که می‌توانند عوارض و اثرات منفی بر انسان‌ها، حیوانات و محیط زیست داشته باشند. برخی از مصادیق آلودگی هوا عبارتند از:

1 .  ذرات معلق: شامل ذرات معلق در هوا؛ ناشی از دود صنعتی، دود خودروها، گرد و غبار و ذرات سرب و فعالیتهای معدنی است. این ذرات می‌توانند به راه‌های تنفسی و ریه‌ها آسیب برسانند.

2 .  گازهای آلاینده: شامل دی‌اکسید کربن (CO2)، دی‌اکسید گوگرد (SO2)، دی‌اکسید نیتروژن (NO2)، مونوکسید کربن (CO) و بخارات آلوده از سوخت‌های فسیلی و صنعتی است که می‌تواند به افزایش گرمایش زمین و اثر روی سلامت انسان‌ها منجر شود.

3 .  آلاینده‌های آلی: شامل بنزن، فرمالدهید، تولوئن و دیگر ترکیبات آلی و شیمیایی است که از منابع مختلفی مانند صنایع شیمیایی، رنگرزی، نفت و گاز و خودروها به هوا انتشار می‌یابند. این آلاینده‌ها می‌توانند به سلامتی انسان‌ها و حیوانات و به کیفیت هوا آسیب برسانند.

آلودگی هوا یک مسئله‌ جدی و نیازمند آگاهی و توجه جامعه و نهادهای ذی‌ربط است. تلاش برای کاهش منابع آلاینده، استفاده از تکنولوژی‌های پاک و اتخاذ سیاست‌های حمایتی از محیط زیست می‌تواند به بهبود کیفیت هوا و محیط زیست کمک کند.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق آلودگی هوا ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

متن قانون هوای پاک را از اینجا بخوانید

مصادیق بوهای آزاردهنده چیست؟

بوهای آزاردهنده به عنوان یک شکل از آلودگی هوا واکنش‌های منفی در افراد را ایجاد می‌کنند. این بوها ممکن است از منابع مختلفی مانند صنایع، وسایل نقلیه، پسماندها، مواد شیمیایی یا حتی بوی غیرمطبوع در محیطهای مسکونی به وجود بیایند. آسیب‌های بوهای آزاردهنده عمدتاً به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم توسط افراد احساس می‌شوند.

• آسیب‌های مستقیم بوهای آزاردهنده به طور مستقیم بر روی سلامتی افراد تأثیر می‌گذارند. این آسیب‌ها شامل عوارض مانند سردرد، تنگی نفس، سرفه و عطسه، التهاب چشم و حساسیت‌های پوستی می‌شوند. برخی افراد از بوهای آزاردهنده موارد شدیدتری مانند آسم، آلرژی‌ها و حساسیت‌های نسبت به مواد خاص را تجربه میکنند که باعث مشکلات جدی تنفسی و سلامتی می‌شوند.

• آسیب‌های غیرمستقیم ناشی از بوهای آزاردهنده به منابع زیست‌محیطی و کیفیت زندگی در محل زندگی و کار افراد آسیب می‌رسانند. بوهای آزاردهنده ممکن است باعث آلودگی هوا شده و طول عمر و کارایی اجزای هوا را کاهش دهند. علاوه بر این، این بوها می‌توانند زمینه‌ساز ایجاد استرس و روایح ناراحت‌کننده باشند که توجه، آرامش و کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

مصادیق آسیب‌های بوهای آزاردهنده شامل موارد زیر می‌شود:

1 .  بوهای صنعتی: ناشی از فرآیندهای صنعتی مثل صنایع شیمیایی‌، نفت و گاز، صنایع غذایی و فلزات هستند.

2 .  بوهای وسایل نقلیه: از جمله آلاینده‌های خودرو، مانند گازهای خروجی از دودکش، بنزن و ذرات جامد معلق در هوا.

3 .  بوهای پسماندها: شامل بوهایی از جمله فاضلاب، زباله‌ها، پسماندهای تجاری و صنعتی است.

4 .  بوهای مواد شیمیایی: برخی مواد شیمیایی مانند آمونیاک، فرمالدهید و گازهای معدنی بوهای آزاردهنده را ایجاد میکنند.

5 .  بوهای نامطبوع: بوی ناشناخته یا نارسایی تهویه ممکن است بوهایی آزاردهنده و ناراحت‌کننده را در محیط زندگی به وجود بیاورد.

برای کاهش آسیب‌های بوهای آزاردهنده، استفاده از تجهیزات تهویه و آب‌وهوا، کنترل آلاینده‌ها در منابع مختلف، به‌کارگیری فناوری‌های پاک‌سازی هوا و ایجاد قوانین و مقررات محیط زیست توصیه می‌شود.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق این آلودگی  ، گزارش  تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

آلودگی نوری چیست؟

آلودگی نوری، به معنای آلوده شدن محیط زیست بوسیله نور مصنوعی نامناسب و با شدت اغراق‌آمیز است. در واقع، این پدیده زمانی به وجود می‌آید که نور به عنوان یک آلودگی در محیط زیست تلقی می‌شود و اثرات مخربی بر اکوسیستم‌ها، حیات وحش، سلامت انسان و کیفیت زندگی داشته باشد.

مصادیق آلودگی نوری عبارتند از:

1 .  روشنایی شهری: استفاده اغراق‌آمیز از نورهای مصنوعی در شهرها و شهرک‌ها که باعث ایجاد نور با شدت زیاد در تاریکی شب می‌شود.

2 .  تابلوهای تبلیغاتی: نورپردازی نامناسب و بی‌رویه در تابلوهای تبلیغاتی با استفاده از نمایشگرهای LED و سایر وسایل نوری.

3 .  نورهای خارجی ساختمان‌ها: استفاده بیش از حد از روشنایی در ساختمان‌ها و تاسیسات صنعتی که نور نامناسبی را به خارج از ساختمان منعکس می‌کنند.

4 .  نور خودروها: استفاده از لامپ‌های بسیار روشن در خودروها که نورافکنی بیش از حدی را در محیط ایجاد می‌کند.

آثار آلودگی نوری شامل موارد زیر است:

–  اختلال در چرخه‌های زیستی حیوانات و گیاهان، به خصوص در حیات وحش و حشرات.

–  اختلال در خواب و استراحت، از جمله بی خوابی و اختلالات در سیکل خواب.

 – تأثیر مستقیم بر سلامت انسان‌ها شامل افزایش استرس و اضطراب، کاهش عملکرد شناختی و اختلال در هورمون‌های بدنی.

–  کاهش قابلیت رصد اجرام آسمانی و کاهش مشاهده آسمان شب.

برای کاهش آلودگی نوری، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:

–  استفاده از نورپردازی مناسب و انتخاب لامپ‌های کم مصرف و LED با راندمان بالا.

–  حفظ محرمانگی نور در داخل ساختمان‌ها و کنترل روشنایی و نورپراکندگی به خارج.

–  محدود کردن استفاده از نمایشگرهای LED برای تابلوهای تبلیغاتی.

–  تنظیم قوانین و مقررات مربوط به استفاده از نور در شهرها و شهرک‌ها.

–  روشنایی هوشمند و متناسب با نیاز در محیط‌های عمومی و تجاری.

–  افزایش آگاهی عمومی درباره اهمیت کاهش آلودگی نوری و تأثیرات آن.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق آلودگی نوری، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

آلودگی صوتی  چیست؟

آلودگی صوتی به وضعیتی اطلاق می‌شود که صداهای نامناسب و با شدت زیاد  در محیط زندگی به وجود می‌آید. این صداها ممکن است از منابع مختلفی مانند معابر پرتردد، ترافیک شلوغ، صنایع و وسایل نقلیه، ساخت و سازها، سیستم‌های صوتی عمومی و فعالیت‌های صنعتی به‌ وجود بیاید.

مصادیق آلودگی صوتی شامل موارد زیر می‌شود:

1 .  ترافیک: صداهای ناشی از خودروها، موتورسیکلت‌ها، اتوبوس‌ها و ماشین‌های سنگین در جاده‌ها و خیابان‌ها.

2 .  فعالیت‌های صنعتی: صداهای ناشی از کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و سایر واحدهای صنعتی که در فرآیندهای تولید و فعالیت‌های صنعتی رخ می‌دهد.

3 .  ساخت و ساز: صداهای ناشی از ساختمان‌سازی، واحدهای ساختمانی و ماشین‌آلات سنگین مورد استفاده در آن‌ها.

4 .  سرویس‌های خدمات شهری: صداهای ناشی از سرویس‌های خدمات شهری مانند زباله‌برداری، تعمیرات عمومی و سایر فعالیت‌های مشابه.

5 .  رویدادها و تفریحات عمومی: صداهای ناشی از کنسرت‌ها، ورزشگاه‌ها، مهمانی‌ها و سایر رویدادها و تفریحات عمومی با تعدد بالا.

آلودگی صوتی می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت انسان‌ها داشته باشد از جمله:

–  اختلال در خواب و استراحت

–  افزایش استرس و اضطراب

–  کاهش تمرکز و عملکرد شناختی

–  مشکلات روانی و روان‌شناسی

–  مشکلات شنوایی و آسیب به سلامت گوش

اکثر این آسیبها بر روی حیوانات نیز تاثیر میگذارد.

برای کاهش آلودگی صوتی، استفاده از تجهیزات صوتی مناسب در خودروها و صنایع، رعایت استانداردهای صوتی و فنی در ساخت و ساز، کنترل ترافیک و محدودیت استفاده از وسایل نقلیه نامناسب در مناطق مسکونی مهمترین راهکارها هستند. همچنین آگاهی عمومی و رعایت بیشتر قوانین و مقررات مربوط به آلودگی صوتی نیز بسیار مهم است.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق آلودگی صوتی ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

مصادیق تخریب زیستگاه چیست؟

تخریب زیستگاه‌های طبیعی به وضعیتی اطلاق می‌شود که باعث تخریب یا از دست دادن زیستگاه‌های طبیعی و زیستمندان آن‌ها، از جمله گیاهان، حیوانات و میکروارگانیسم‌ها می‌شود. این تخریب معمولاً به علت فعالیت‌های انسانی نظیر تغییر کاربری زمین، تخریب جنگل‌ها، آتش‌سوزی، سدسازی، عملیات استخراج معادن، تجارت غیرقانونی حیات وحش و تعداد زیاد دام اهلی و دیگر فعالیت‌های انسانی مختلف رخ می‌دهد.

مصادیق تخریب زیستگاه‌های طبیعی شامل موارد زیر می‌شود:

• تخریب جنگل‌ها:  معمولا جنگل‌ها برای گسترش کشاورزی، احداث زیرساخت‌های صنعتی و شهری، استخراج چوب و بهره‌برداری غیرقانونی، تخریب می‌شوند که باعث از بین رفتن محیط زیست زنده و  آسیب به خدمات اکولوژیکی مهمی مانند تنظیم آب و هوا، حفظ تنوع زیستی و معیشت بسیاری از مردم محلی می‌شود.

• ویرانگری مراتع‌: فشار زیاد بر منابع طبیعی مانند بیابان‌زایی، آبیاری غیرمنطقی و چرای بی‌رویه، باعث نابودی مراتع‌ و کاهش تنوع زیستی در این مناطق می‌شود. این مناطق یکی از منابع اصلی تأمین غذا و زندگی عشایر و جمعیت‌های محلی هستند.

• تخلیه زباله‌ها و آلوده کردن محیط زیست: تخلیه غیرمنطقی زباله، مواد شیمیایی و پسماندها در مناطق طبیعی و منابع آب، به تلوث محیط زیست، تخریب واز بین رفتن زیستگاه‌های طبیعی و تنوع زیستی منجر می‌شود.

تخریب زیستگاه‌های طبیعی موجب عدم تعادل در اکوسیستم‌ها، کاهش تنوع زیستی، افزایش آسیب‌پذیری به تغییرات آب و هوا و از بین رفتن ارزش‌های محیط زیستی می‌شود. بنابراین، حفظ و پاسداشت زیستگاه‌های طبیعی و اجتناب از تخریب آن‌ها امری حیاتی برای حفظ تنوع زیستی و تعادل اکوسیستم‌ها است.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق تخریبات زیستگاه ها ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

تخریب کوهستان چیست؟

تخریب کوهستان به وضعیتی اطلاق می‌شود که باعث تخریب و خرابی زیستگاه‌ها، آب و هوا، خاک و مناظر طبیعی کوهستانی میگردد. این تخریب معمولاً به علت فعالیت‌های انسانی نظیر استخراج معادن، ساخت و ساز، تغییر کاربری زمین، تفریحات نامناسب، کشاورزی غیرقانونی و عدم حفاظت محیط زیست رخ می‌دهد.

مصادیق تخریب کوهستان عبارتند از:

• استخراج معادن: فرایند استخراج معادن می‌تواند منجر به تخریب کوهستان‌ها و خرابی زیستگاه‌های طبیعی شود. استخراج معادن ممکن است باعث از بین رفتن گیاهان و حیوانات، تخریب خاک و آب و ایجاد آثار زیست محیطی نامطلوبی مانند آلودگی آب و هوا و صدمات لایه‌های ارکانی سنگ‌ها شود.

• ساخت و ساز: ساخت و ساز در کوهستان‌ها، باعث تخریب خاک و گیاهان، ناهماهنگی در تنوع زیستی و از بین رفتن محیط زیست زنده می‌شود. ساخت و ساز نامناسب نیز می‌تواند عوامل خطرناکی نظیر سیلاب، رانش زمین و فرسایش را برای منطقه به دنبال داشته باشد.

• تفریحات نامناسب: استفاده ناعادلانه و بدون رعایت محدودیت‌ها در تفریحات مانند کوهنوردی، رفت و آمد غیرقانونی و فعالیت‌های ورزشی در مناطق آسیب‌پذیر، می‌تواند منجر به خرابی زیستگاه‌ها و تغییرات نامطلوب در طبیعت کوهستان شود.

تخریب کوهستان‌ها موجب از بین رفتن مناظر طبیعی زیبا، کاهش تنوع زیستی و افزایش آسیب‌پذیری منطقه نسبت به فاجعه‌های طبیعی می‌شود. بنابراین، حفظ کوهستان‌ها و اجتناب از تخریب آن‌ها مسئولیت جمعی ماست. بهترین راه برای این کار حفظ و حمایت از منابع طبیعی و اجرای استانداردهای حفاظت محیط زیست در فعالیت‌های انسانی مرتبط با کوهستان است.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق تخریب کوهستان ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

مصادیق و اثرات تخریب جنگل می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. از بین رفتن زیستگاه ها و زیستمندان: تخریب جنگل منجر به از بین رفتن درختان، گیاهان، حیوانات، پرندگان و جانوران مهاجر می‌شود. این امر می‌تواند بر تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی در منطقه تأثیر بگذارد.

2. آفتاب‌گیری خاک: درختان جنگلی در جذب آب و نگهداری رطوبت خاک نقش بسیار مهمی دارند. با تخریب جنگل، درختان بریده شده و این امر منجر به تشدید آفتاب‌گیری خاک و خشکسالی در منطقه می‌شود.

3. تغییرات اقلیمی: جنگل‌ها به عنوان مخزن‌های بزرگ کربنی عمل می‌کنند و در جذب گازهای گلخانه‌ای مؤثر هستند. با تخریب جنگل، این مخازن کربن از بین رفته و جذب کربن در منطقه کاهش می‌یابد، این امر می‌تواند به تشدید تغییرات اقلیمی منطقه منجر شود.

4. آب‌وهوا و بارش: جنگل‌ها در نظم آب‌وهوایی نقش مؤثری دارند. آن‌ها با تبخیر تعرقی و رطوبت سبب کاهش شدت سیلاب و بروز خشکسالی در منطقه می‌شوند. تخریب جنگل‌ها می‌تواند به تغییر الگوی بارش‌ها و افزایش بروز سیلاب و خشکسالی منجر شود.

5. اثرات اقتصادی: جنگل‌ها منابع اقتصادی مهمی در بسیاری از مناطق جهان هستند، از جمله چوب، محصولات جانبی جنگلی، گردشگری و حفاظت طبیعی. تخریب جنگل‌ها باعث از دست دادن این منابع اقتصادی و کاهش درآمد و توسعه منطقه می‌شود.

به طور کلی، تخریب جنگل‌ها باعث تخریب زیستگاه طبیعی، کاهش تنوع زیستی، تغییرات اقلیمی، از بین رفتن آب و خاک، تأثیرات اقتصادی و اجتماعی منفی می‌شود. برای حفظ جنگل‌ها و کاهش این تخریب، محافظت از منابع طبیعی، رعایت قوانین حفاظت و انجام بهره‌برداری پایدار از جنگل‌ها ضروری است.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق تخریب جنگلها ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

مصادیق تخریب فضای سبز شهری چیست؟

تخریب فضای سبز شهری به معنای آسیب رساندن، سؤ استفاده کردن یا استفاده نادرست از منابع و زیرساخت‌های سبز در شهر است. این نوع تخریب می‌تواند به مصادیق زیر تقسیم شود:

۱.  نابودی درختان و گیاهان: شامل برداشت ناعادلانه و ناآگاهنانه درختان یا گیاهان، قطع درختان به صورت غیرقانونی یا بدون مجوز، و کاهش تعداد درختان در مناطق سبز شهری است. این باعث کاهش چرخه تولید اکسیژن، تنظیم دما و کیفیت هوا می‌شود.

۲.  ساخت و ساز نامناسب: احداث ساختمان‌ها و توسعه‌های شهری بدون درنظر گرفتن حفظ فضای سبز شهری می‌تواند به تخریب باغ‌ها، پارک‌ها، میادین‌ و فضاهای سبز عمومی منجر شود.

۳.  آلودگی: استفاده نادرست از منابع آب، ورود مواد آلوده و زباله به فضاهای سبز شهری و استفاده افراطی از کود و سموم در گل‌ها و گیاهان می‌تواند باعث آلودگی و تلوث منابع طبیعی و کاهش تنوع زیستی شود.

۴.  عدم مراقبت و نگهداری: عدم مراقبت و قصور در نگهداری فضای سبز شهری می‌تواند منجر به گسترش بیماری‌ها و آفات گیاهی، خشک شدن درختان و گیاهان و از بین رفتن این فضاها شود.

تخریب فضای سبز شهری در نهایت به کاهش کیفیت زندگی شهروندان، کاهش زیبایی و ارزش مناظر شهری، و تأثیر منفی بر محیط زیست و کیفیت هوا منجر میشود. برای محافظت از فضای سبز شهری، لازم است توجه به برنامه‌ریزی شهری هوشمند، استفاده بهینه از فضاهای سبز، حفظ درختان و گیاهان، مراقبت و نگهداری مناسب و آموزش عمومی درباره اهمیت حفظ محیط زیست و فضای سبز در جامعه صورت بگیرد.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق تخریب فضاهای سبز شهری ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

مصادیق حیوان آزاری چیست؟

حیوان آزاری به معنای رفتار نژادپرستانه یا بدرفتار با حیوانات است. این عبارت شامل هرگونه بدرفتاری، آزار، ضرب و شتم، کشتن غیرضروری، نگهداری نامناسب و سایر اقدامات خشونت‌آمیز و ظالمانه علیه حیوانات می‌شود. حیوان آزاری جزء مشکلات رفتاری مانند آزار روانی و خشونت نسبت به حیوانات محسوب میشود.

مصادیق حیوان آزاری می‌تواند شامل موارد ذیل باشد:

1. ضرب و شتم: شامل ضربه زدن، شلاق زدن، پرتاب سنگ و اجسام سخت به حیوانات، استفاده از وسایلی مثل چاقو، چوب، سنگ و سایر اشیاء برای ضرب و شتم حیوانات است.

2. صید و قتل بی‌رحمانه: شامل شکار و صید غیرقانونی حیوانات، قتل غیرضروری و بدون اهمیت حیوانات برای هدف‌های سرگرمی یا به شکل جنایتکارانه انجام می‌شود.

3. نگهداری نامناسب: شامل نگهداری حیوانات در شرایط نامناسب و غیربهداشتی مانند حبس آنها در قفس‌های تنگ، حبس در شرایط آلوده، عدم فراهم ساختن تغذیه و آب کافی، فراهم نکردن مراقبت و درمان عمومی و سایر شکل‌های سوءاستفاده از حیوانات است.

4. آزار روانی: شامل اقداماتی که باعث تنفر و استرس حیوانات می‌شود، مانند آزار تحریکی، بازی‌های خشن، ترساندن حیوانات که در نتیجه تأثیری منفی بر رفتار و روان حیوان می‌گذارد.

5. استفاده بدون مراقبت از حیوانات خانگی: شامل ندادن مراقبت مناسب به حیوانات خانگی مانند عدم تأمین تغذیه، آب، مراقبت پزشکی و تمرین های لازم می‌باشد.

حیوان آزاری در بسیاری از کشورها و با توجه به محدودیت‌های قانونی، تحت تعقیب قرار می‌گیرد و جرم محسوب می‌شود. آسیب‌های وارد شده به حیوانات نه تنها برای خود حیوانات بلکه برای جامعه نیز تاثیرگذار است؛ زیرا این اقدامات می‌توانند بر روی سلامت عمومی و روانی جامعه تأثیر منفی داشته باشند. بنابراین، حفاظت از حقوق حیوانات و جلوگیری از حیوان آزاری از اهمیت بالایی برخوردار است.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق آزار حیوانات ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

مصادیق قاچاق حیات وحش چیست؟

قاچاق حیات وحش به معنای صید، کشتار، حمل و فروش غیرقانونی حیوانات و گیاهان وحشی است که تهدید جدی برای حفظ تنوع زیستی و بقای گونه‌های حیات وحش به شمار می‌رود. قاچاق حیات وحش تبدیل به یک صنعت بین‌المللی سودجویانه شده است که به طور غیرقانونی از منابع طبیعی استفاده می‌کند.

مصادیق قاچاق حیات وحش شامل موارد زیر می‌شود:

• قاچاق حیوانات: صید غیرقانونی، تکثیر یرقانونی، شکار ممنوعه ، نگهداری در قفس و حمل حیوانات وحشی زنده به عنوان حیوانات خانگی، ورود یا خروج غیرقانونی حیوانات به یا از کشورها، و فروش غیرقانونی حیوانات خانگی نادر و اندام‌های حیوانی در بازارهای سیاه از جمله مصادیق قاچاق حیوانات میباشد.

• قاچاق فرآورده‌های حیات وحش: شامل قاچاق سُم، محصولات چرم، خز، عاج، قرنیه، اسکلت و سر همه حیوانات و…..می‌شود.

• قاچاق گیاهان: شامل برداشت غیرقانونی و صادرات غیرقانونی درختان، گونه‌های گیاهی نادر، ورود غیرقانونی گیاهان تزئینی و انواع چوب به داخل یا خارج از کشورها می‌شود.

قاچاق حیات وحش، تأثیرات منفی جدی بر روی تنوع زیستی و حفاظت از گونه‌های حیات وحش دارد. این عمل غیرقانونی باعث کاهش تعداد جمعیت گونه‌ها، خرابی زیستگاه‌ها، تهدید بقای گونه‌ها و نابودی فرهنگ و جوامع محلی می‌شود. به منظور مقابله با قاچاق حیات وحش، لازم است قوانین و مقررات حفاظت محیط زیست تقویت شده، نظارت و اجرای کارآمد ترویج و آگاهی‌بخشی در جامعه ارائه شود و همکاری بین کشورها و سازمان‌های بین‌المللی افزایش یابد.

شما میتوانید در صورت مشاهده هرگونه قاچاق حیات وحش ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.

مصادیق شکار غیرمجاز چیست؟

شکار غیرمجاز یا شکار غیرقانونی به فعالیتی اشاره دارد که برخلاف قوانین و مقررات مربوط به شکار و حفاظت از حیات وحش انجام می‌شود. اثرات شکار غیرمجاز می‌تواند بر محیط زیست، جانداران حیات وحش و نظام اکولوژیکی مناطق تاثیر گذارد. برخی از مصادیق و اثرات شکار غیرمجاز عبارتند از:

1. کاهش جمعیت حیوانات وحشی: شکار غیرمجاز می‌تواند منجر به کاهش جمعیت و تخریب زیستگاه‌های حیوانات وحشی شود. این فعالیت غیرقانونی می‌تواند باعث انقراض گونه‌ها و اخلال در تعادل طبیعی اکوسیستم‌ها شود.

2. تخریب زیستگاه ها: شکار غیرمجاز ممکن است باعث تخریب و نابودی زیستگاه حیات وحش شود. برخی شکارچیان غیرقانونی الگویی برای شکار غیرپایدار و نابجا می‌شوند، آنها ممکن است به تخریب لانه و یا تخریب محیط زیست مورد شکار نیز بپردازند.

3. نقض حقوق حیوانات: شکار غیرمجاز ممکن است به آزار و اذیت حیوانات وحشی، صید نادرست و بدرفتاری علیه آن‌ها منجر شود. این می‌تواند به شکنجه و کشتن غیرضروری حیوانات نیز منجر شود.

4.  ضربه به اقتصاد محلی: شکار غیرمجاز می‌تواند تاثیرات منفی بر روی اقتصاد محلی داشته باشد. با کاهش جمعیت حیوانات وحشی، فرصت‌های تجاری و گردشگری مرتبط با آن‌ها کاهش می‌یابد که به تنهایی می‌تواند منجر به تضعیف شدید اقتصاد منطقه شود.

5. تهدید علیه حفاظت و مدیریت منابع طبیعی: شکار غیرمجاز تهدیدی برای حفاظت و مدیریت صحیح منابع طبیعی و حیات وحش است. منابع طبیعی باید با رویکردهای پایدار و مسئولانه مدیریت شوند و شکار غیرمجاز خلاف این هدف است.

مصادیق شکار غیرمجاز می‌توانند شامل شکار غیرقانونی حیوانات وحشی در شکارگاه‌ها، صید غیرمجاز گونه های در معرض خطر و دیگر گونه‌های در معرض انقراض و تعرض به مناطق حفاظت‌شده، باشد.

شما میتوانید در صورت مشاهده مصادیق شکار غیرمجاز ، گزارش این تخلفات را از طریق فرم  موجود در این صفحه ، به خانه فعالین محیط زیست ارسال فرمایید.