احمد رحمانی مقدم، فعال محیط زیست و مدیرعامل خانه فعالین محیط زیست و توسعه پایدار استان آذربایجان شرقی، در خصوص وضعیت آلودگی هوای تبریز می‌گوید:
“آلودگی هوا در کلان‌شهرها پدیده جدیدی نیست. بسیاری از شهرهای بزرگ جهان مانند لندن، پاریس، نیویورک و استانبول در دوره‌هایی با این معضل دست‌وپنجه نرم کرده‌اند. اما تفاوت اصلی این شهرها با شهرهای ایران، از جمله تبریز، در نحوه مدیریت شهری آن‌هاست. مدیران شهری در کشورهای پیشرفته با شناسایی دقیق منابع آلاینده و اجرای برنامه‌های اصلاحی کوتاه‌مدت و بلندمدت توانسته‌اند آلودگی را کاهش دهند و روزهای سالم بیشتری به شهروندان هدیه کنند. اما در تبریز، به دلیل انباشت مشکلات و عدم برنامه‌ریزی مؤثر، شاهد روزهای ناسالم بیشتری هستیم که سلامت مردم را تهدید می‌کند.”
رحمانی مقدم در ادامه تأکید می‌کند: “عوامل مختلفی در آلودگی هوای تبریز نقش دارند، از جمله:
– صنایع فرسوده و غیراستاندارد با جانمایی نادرست.
– ناوگان حمل‌ونقل شهری فرسوده.
– خودروهای شخصی و دولتی غیراستاندارد.
– نبود برخورد جدی با منابع آلاینده.
این مشکلات باعث شده‌اند که در دو دهه اخیر، هر سال بدون استثنا با آلودگی هوا مواجه باشیم. این در حالی است که اگر مدیران شهری توانمند بودند، می‌توانستند با تمرکز بر کاهش آلاینده‌ها، سالانه میزان آلودگی را به حداقل برسانند.”
وی درباره پیامدهای این آلودگی هشدار می‌دهد: “هزینه واقعی روزهای ناسالم را ممکن است به‌زودی در اعلامیه‌های ترحیم یا افزایش بیماری‌های تنفسی، قلبی و عصبی مشاهده کنیم. این وضعیت نه‌تنها سلامت شهروندان را تهدید می‌کند، بلکه هزینه‌های سنگینی را بر دوش دولت و ملت تحمیل می‌کند. ما باید هرچه زودتر برنامه‌های کاهش آلایندگی را تدوین کرده و رویه‌ها را اصلاح کنیم. در غیر این صورت، سلامت شهروندان بیشتری در معرض خطر قرار خواهد گرفت.”
